เห็นเขามีอะไร ก็อยากมีอย่างเขา
ถ้าไม่มีอย่างเขา กลัวว่าจะต่ำต้อย
ใช้จ่าย "เงินตรา" ฟุ่มเฟือย
ย่อมต้องการเงินตราไม่สิ้นสุด
เห็นคนแห่ไปเชื่อก็เชื่อตามเขา
ถ้าไม่เชื่อตาม กลัวว่าจะบาป
ใช้จ่าย "ความเชื่อ" ฟุ่มเฟือย
ย่อมล้มละลายทางความเชื่อ
เห็นเขามีสัมพันธ์กว้างขวาง
ก็พยายามสร้างสัมพันธ์ไปทั่ว
ใช้จ่าย "สัมพันธ์" ฟุ่มเฟือย
ย่อมมีสัมพันธ์ที่เปราะบาง
เห็นเขามีอำนาจ ก็อยากมีบ้าง
พยายามไขว่คว้าให้ได้มาครอง
ใช้จ่าย "อำนาจ" ฟุ่มเฟือย
ย่อมมีอำนาจที่กระจัดกระจาย
เห็นเขาได้รับการยกย่อง
ก็อยากมีชื่อเสียงเช่นเขาบ้าง
ใช้จ่าย "ชื่อเสียง" ฟุ่มเฟือย
ย่อมมีชื่อเสียงในระดับต่ำ
เห็นเขามีบริวารห้อมล้อม
ก็อยากมีบริวารเยอะๆ บ้าง
ใช้จ่าย "บริวาร" ฟุ่มเฟือย
ย่อมมีบริวารที่ด้อยสามารถ
ใช้จ่ายสมดุลกับสงวน
ย่อมได้ทั้งความมั่นคง
และผลกำไรแต่ละรอบ
คือ "เจริญอย่างยั่งยืน"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น