วันเสาร์ที่ 12 มกราคม พ.ศ. 2556

คนที่ใช่ ...


คุณเคยพบใคร ในทุกๆ ครั้ง
แล้วเหมือนได้กลับบ้านไหม
ทั้งๆ ที่เขาไม่ใช่คนในบ้านคุณ
ไม่มีบ้านหรืออะไรรอบตัวเขา?

คุณเคยหวั่นไหวกับใครบางคน
เขาทำให้คุณทั้งสุขและทุกข์ได้
มีอิทธิพลต่อความรู้สึกของคุณ
เหมือนกับกุมเอาหัวใจของคุณไว้

คุณเคยอยู่กับใครลำพังสองคน
แล้วเหมือนโลกนี้ มีเพียงเราสอง
คุณเหมือนหลุดออกจากโลกนี้ไป
แล้วก็อยู่ในโลกของพวกคุณเอง

เวลาหยุดเดิน เมื่อคุณใกล้ชิดเขา
คุณไม่สนใจเวลา และอะไรใดๆ
ทั้งที่เวลาผ่านคุณไป ครั้งแล้วครั้งเล่า
คุณเหมือนหลุดไปสู่ห้วงเวลาที่หยุดนิ่ง

เขาเหมือนอยู่เคียงข้างคุณอยู่เสมอ
ทั้งๆ ที่ แท้จริงแล้ว อยู่ห่างไกลกัน
ทุกครั้งที่คุณทำอะไร เหมือนเขาทำด้วย
และทั้งสองต่างก็รับรู้ได้ถึงกันและกัน

ในสิ่งลี้ลับที่สุด ที่คุณปิดบังซ่อนไว้
คุณกลับเปิดให้เขาเข้ามาโดยง่าย
คุณไว้วางใจเขา เหมือนตัวคุณเอง
และไม่เีคยปฏิเสธการเข้ามาของเขา

คุณสร้างสิ่งที่งี่เง่า ไร้สาระในตายตาคนอื่น
แต่คุณทั้งสองกลับมองเห็นว่ามัน "สุดยอด"
คุณทั้งสองกลับมีความสุข และชื่นชมมัน
ในขณะที่คนทั่วไป มองมันว่าไร้ค่า ไร้สาระ

เขาเห็นคุณค่าในตัวคุณ ที่คนอื่นไม่เห็น
คุณเห็นคุณค่าในตัวเขา ที่คนอื่นไม่เคยมอง
เราทั้งสองต่างค้นพบ สิ่งที่คนทั่วไปไม่นิยม
นั่นแหละ ที่ทำให้ "เขา" เป็นคนพิเศษของคุณ




วันอังคารที่ 8 มกราคม พ.ศ. 2556

ฟองฝัน ...


"ฟองฝัน" ฉันลอยล่อง
เห็นขุมทอง ผ่องอำไพ
อาณาจักร แสนยิ่งใหญ่
สุดก้าวล้ำ คำพรรณนา


ฟองฝัน ด้วยปากเป่า
เร็วๆ เข้า ลอยขึ้นฟ้า
เสร็จได้ด้วย จินตนา
แสนเลอค่า หาใดเทียม


ฟองฝัน นั้นเติบใหญ่
ล่องลอยไป สุดไกลแสน
เกินเอื้อม สุดดินแดน
เจ้าลอยไป แล้วลอยไป


ฟองฝัน ที่ฉันรัก
ใจทอถัก ทะนุถนอม
เอาใจใส่ ดั่งเจ้าจอม
จงลอยไป ล่องลอยไป


ฟองฝัน ยังเติบใหญ่
โตเร็วไว ทันใจหนอ
เพียงลมปาก ไม่ต้องรอ
ก็เติบโต ง่ายดายจริง


ฟองฝัน ฉันคว้าไว้
เพียงหนึ่งใบ กำมือนี้
โลกสวย ด้วยดูดี
ดั่งฟองฝัน ที่ฉันรอ



วันอาทิตย์ที่ 6 มกราคม พ.ศ. 2556

กลียุค 2


ยักษ์-อสูร เป็นใหญ่ได้เริงร่า
ซื้อตำแหน่ง ไปมา แถมยักยอก
สร้างพรรคพวก วงศ์วาน ทั่วทุกตรอก
ใช้อำนาจ ใช้ฤทธิ์หลอก แทนความดี

ใครไม่มี พรรคพวก ไร้ฤทธิ์เดช
น่าสมเพช ต้องหลบไป ไร้ราศี
จะหาจุด ยืนได้ แทบไม่มี
สุดท้าย ยอมโดยดี แก่ยักษ์มัน

ทั้งระบบ ทั้งองค์กร ราชการ
โกงกินบ้าน โกงกินเมือง กันถ้วนหน้า
ด้วยเหตุยักษ์ คำแหง แรงศักดา
อวดออกหน้า กูนี้แน่ แก่กล้าจริง

พอทำผิด ก็บนบาน มาสานกล่าว
สรรเสริญเข้า พิธีใหญ่ ให้ออกหน้า
แห่ผู้นำ อลังการ ต่างๆ นานา
ให้ชื่อว่า "เหนือผู้นำ" แล้วทั้งมวล

ไม่ทำกิจ อันควร แก่ประเทศ
เห็นแก่เหตุ เอาใจ ใฝ่สรรเสริญ
ชาติไม่รอด รกร้าง ไม่เจริญ
มัวสรรเสริญ เยินยอ ขอผู้นำ

บ้านเมืองเคย ร่มเย็น อยู่เป็นสุข
จำต้องทุกข์ ระทม ไม่จบสิ้น
ด้วยยักษ์-อสูร รุมโทรม มันโกงกิน
คนดีแท้ ตายดิ้น ไร้ที่ยืน

เมื่อผู้นำ ผู้เป็นใหญ่ ไม่เข้าท่า
เลี้ยงยักษ์-อสุรา ไว้มากโข
ยามอำนาจ ล้นมือ อวดใหญ่โต
ว่าข้าโก้ ไม่สนใจ จะจัดการ

คนโกงกิน มันก็มี อยู่ตลอด
แต่มันรอด เพราะผู้ใหญ่ ไม่เหลียวหา
ปล่อยละเลย อยู่อย่างไร ไม่ระอา
ด้วยคิดว่า ข้าไม่เห็น จะเป็นไร?

นานวันเข้า เผ่ายักษ์ ก็เรืองรุ่ง
สร้างเรื่องยุ่ง ก็ไม่ต้อง รับผิดหนา
ด้วยเผ่ายักษ์ ครองอำนาจ ทั่วพารา
จงก้มหน้า ยอมรับกรรม "ยุคกาลี"