น้ำึค้างพราวพร่าง ระยับ
ดุจไพลินประดับ ยอดหญ้า
เปล่งแสงสะท้อน อวดสายตา
เพียงสาย เมื่อช้า ก็หมดไป
น้ำค้าง เกิดก่อ จากอากาศ
ปราศจากรูปนาม ขานไข
เพียงเช้า ให้เห็น ร่ำไร
เพียงสาย ก็จาก ลับพลัน
น้ำค้าง หยดน้อย คอยคู่
เกาะอยู่ ปลายยอด "หญ้าไหว"
หากแม้มวลชน รากหญ้าไทย
ขาดไซร้ ดั่งสิ้น ปัญญา
ข้าคือ น้ำค้าง ยอดหญ้า
เปล่งประกาย ปัญญา สุกใส
อยู่ยอด ดอกหญ้า ร่ำไป
หวังให้ มวลชน สว่างพลัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น