ยักษ์-อสูร เป็นใหญ่ได้เริงร่า
ซื้อตำแหน่ง ไปมา แถมยักยอก
สร้างพรรคพวก วงศ์วาน ทั่วทุกตรอก
ใช้อำนาจ ใช้ฤทธิ์หลอก แทนความดี
ใครไม่มี พรรคพวก ไร้ฤทธิ์เดช
น่าสมเพช ต้องหลบไป ไร้ราศี
จะหาจุด ยืนได้ แทบไม่มี
สุดท้าย ยอมโดยดี แก่ยักษ์มัน
ทั้งระบบ ทั้งองค์กร ราชการ
โกงกินบ้าน โกงกินเมือง กันถ้วนหน้า
ด้วยเหตุยักษ์ คำแหง แรงศักดา
อวดออกหน้า กูนี้แน่ แก่กล้าจริง
พอทำผิด ก็บนบาน มาสานกล่าว
สรรเสริญเข้า พิธีใหญ่ ให้ออกหน้า
แห่ผู้นำ อลังการ ต่างๆ นานา
ให้ชื่อว่า "เหนือผู้นำ" แล้วทั้งมวล
ไม่ทำกิจ อันควร แก่ประเทศ
เห็นแก่เหตุ เอาใจ ใฝ่สรรเสริญ
ชาติไม่รอด รกร้าง ไม่เจริญ
มัวสรรเสริญ เยินยอ ขอผู้นำ
บ้านเมืองเคย ร่มเย็น อยู่เป็นสุข
จำต้องทุกข์ ระทม ไม่จบสิ้น
ด้วยยักษ์-อสูร รุมโทรม มันโกงกิน
คนดีแท้ ตายดิ้น ไร้ที่ยืน
เมื่อผู้นำ ผู้เป็นใหญ่ ไม่เข้าท่า
เลี้ยงยักษ์-อสุรา ไว้มากโข
ยามอำนาจ ล้นมือ อวดใหญ่โต
ว่าข้าโก้ ไม่สนใจ จะจัดการ
คนโกงกิน มันก็มี อยู่ตลอด
แต่มันรอด เพราะผู้ใหญ่ ไม่เหลียวหา
ปล่อยละเลย อยู่อย่างไร ไม่ระอา
ด้วยคิดว่า ข้าไม่เห็น จะเป็นไร?
นานวันเข้า เผ่ายักษ์ ก็เรืองรุ่ง
สร้างเรื่องยุ่ง ก็ไม่ต้อง รับผิดหนา
ด้วยเผ่ายักษ์ ครองอำนาจ ทั่วพารา
จงก้มหน้า ยอมรับกรรม "ยุคกาลี"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น